Onder een stralende lentezon kregen 12 opgedaagde Rangers de kans om de blamage uit de heenwedstrijd (0-5 in eigen huis) recht te zetten. Bij de twaalf aanwezigen tellen we enkele licht-geblesseerden, een gelegenheidsdoelman en de geur van een zware vrijdagavond in de kleedkamer. Meteen voldoende excuses om niet aan de verwachtingen te voldoen. Het zware hobbelige veld vernoemen we niet in voorgaande zin, want dat gold ook voor de thuisploeg, het nummer drie in de rangschikking op het moment van schrijven.

Ook afwezig vandaag is onze vaste neutrale verslaggever. Die genoot van een welverdiende skivakantie waar hij ongetwijfeld meerdere keren bergaf ging. Bergaf is het woord dat meteen onze vorm van de dag typeerde. Toch als je het vergelijkt met de vorm uit de voorgaande partijen. Al snel werd duidelijk dat we in onze aanvallende 3-5-2 formatie weinig in de pap te brokken hadden. Ons middenveld kreeg geen grip op de partij en moest zijn meerdere erkennen in de sterke voetballers bij het thuisteam. De snelle aanvalsgolven brachten onze drie verdedigers al te vaak in de problemen. De man-op-man tactiek bracht vooral onze doelman in een man-tegen-twee man situatie met de spitsen van de thuisploeg. Het rood op de wangen van onze verdediging zal er eerder van de schaamte en woede, dan van inspanning geweest zijn. Onze vaste verslaggever heeft waarschijnlijk al een mooier kleurtje op gedaan in de bergen.

In ieder geval. Het werd niet snel 1-0, maar meteen 2, 3 en ja, helaas ook 4-0. En néé, driepunters bestaan niet in het voetbal. We werden gewoon overklast. Als toemaat van ramp moest Mathieu noodgedwongen vroegtijdig gaan rusten en werd hij vervangen door een ander licht geblesseerde verdediger. Veste-time. Die “veste” leek hij ook nodig te hebben, want in de driemansverdediging werd ook hij al te vaak in de wind gezet. De Rangers stonden machteloos. Tenminste tot het overschakelde naar een 4-3-3 opstelling. Meteen veranderde het spelbeeld. Maar dat belette de uitstekend voetballande Grammenaren er niet van om de forfaitcijfers nog voor de rust op het scorebord te zetten. Toch vochten de Rangers terug met een fraaie combinatie over links. Wouter bediende met een goeie voorzet de inlopende Nicolaas, die de eerredder lukte. Het gaf de Rangers een sprankeltje hoop. Hoop die nog voor de rust de kop ingedrukt werd toen de 6-1 viel. Wedstrijd gespeeld.

 

Tijdens de rust staken de aangeslagen Rangers de koppen samen en besloten ze er met een positieve aanpak een betere tweede helft van te maken. Eerlijk gezegd. Slechter kon in ieder geval niet. En die aanpak loonde. Het spelbeeld was nu wat je van een echte topper verwachtte. Kansen aan beide kanten van het veld, maar vooral de Rangers die met veel goede moed voorwaarts trok. Al kreeg het natuurlijk ook wat meer ruimte van de thuisploeg die hun schaapjes al op het droge hadden. De goede moed zorgde echter niet voor de verhoopte doelpunten bij de Rangers. het was de thuisploeg die er nog eentje extra lukte vanop afstand nadat Maarten iets te hoog was komen meevoetballen.

Na een vertoning om snel te vergeten kunnen de Rangers zich alvast optrekken aan de collectieve teammentaliteit uit de tweede helft. Het moet en zal beter zijn volgende week. Dan ontvangen we FC Par Hasard Anzegem om een uitgestelde wedstrijd af te werken.

Ondertussen zakken we terug een plekje in de rangschikking nadat Sporting Grammene haasje over doet.

Speelden voor de Rangers: Maarten Landuyt, Mathieu Dochy (’16 Jasper Debeuckelaere), Clément Derveaux, Niels Vandamme, Milan Huysentruyt, Louis Vandermersch, Marijn Demeulenaere, Niels Azou, Jeffrey Borry, Nicolaas Mulkers en Wouter Vandevyvere

Doelpunten: Nicolaas Mulkers
Assists: Wouter Vandevyver

Gele kaarten: –
Rode kaarten: –